Kształtowało mnie moje miasto – Warszawa. Swoim pięknem, historią i tradycjami, swoją radością z przetrwania apokalipsy wojennej. Miasto to, wzbogacało moją wrażliwość na piękno morzem kwiatów w Łazienkach Królewskich i koncertami fortepianowymi pod pomnikiem Fryderyka Chopina. Jako młody człowiek przeżywałem miłości, a czasem gorzki smak niepowodzeń uczuciowych. Mimo to, chciałem żyć i kochać. Wierszem chciałem dać wyraz temu, co w człowieku najpiękniejsze. To umiejętność kochania. Nauczmy się rozumieć i kochać ludzi, przyrodę i świat w którym żyjemy. Nie bójmy się miłości choć czasem dostarcza nam bólu. Nie co innego, a właśnie zrozumienie i miłość...czyni nas lepszymi. Nie zapominajmy, że każdy ma w sobie wiele niezapisanych jeszcze kart, czekających tylko na wypełnienie ich dobrem.